Το να εκθέτω δημόσια τον εαυτό μου, το έργο μου, τις ιδέες μου, τη μουσική μου, την τέχνη μου, τις πράξεις μου γενικότερα συνεπάγεται ότι είμαι ανοιχτός στην κριτική (θετική ή αρνητική), στο άλλο βλέμμα, τις επισημάνσεις, τις διορθώσεις, τις παρεμβάσεις των ανθρώπων τους οποίους εμπιστεύομαι.  Εκτίθεμαι γιατί το αντέχω.  Είμαι έτοιμος να τσαλακωθώ, να λυγίσω, να βελτιωθώ, να ωριμάσω, να προχωρήσω. Όλα αυτά αποτελούν για μένα ισχυρούς και πολύτιμους οδοδείκτες για την συνέχεια σε ό, τι κάνω. Δικαίωμα στην αποτυχία και την επιτυχία έχει ο κάθε άνθρωπος.

Το να λες «ευχαριστώ», «παρακαλώ», «έσφαλα»,  «συγνώμη» θέλει να μην είσαι ερωτευμένος με την πάρτη σου. Ή να εκτιμάς τον εαυτό σου λίγο παραπάνω, ώστε να μη φοβάσαι ότι κινδυνεύει το κοσμοείδωλό σου αν παραδεχτείς ότι δεν είσαι αλάθητος. Ενοχλείσαι με το ένα, σε πειράζει το άλλο, μια στραβοτιμονιά του ενός, μια στραβοβελονιά ή ένα γλίστρημα του άλλου τρως μια φρίκη. Φτάνει πια με την υπερμεγένθυνση της ενόχλησης. Αν ενοχλείσαι μην κοιτάς, μην διαβάζεις, μην ακούς. Δεν πειράζει, θα σου περάσει.